Van mensen, die wat minder open staan voor deze informatie, krijg ik regelmatig te horen dat 95% van de bevolking het Epstein-Bar virus heeft en dat niet al die mensen ziek zijn. Of dit exacte getal klopt, weet ik niet, maar ze hebben een punt. Er zijn namelijk 60+ varianten en die hebben niet allemaal hetzelfde effect; van de minst heftige merk je waarschijnlijk niks en door de meest heftige ontwikkel je ziektes als MS en ALS.
Het virus (waar je overigens mee geboren kunt worden) heeft 4 fasen:
Fase 1
Deze fase kan een week duren, maar ook tientallen jaren. Het virus is in slaapstand en gaat door de bloedstroom, waar het zich vermenigvuldigt en zijn kansen afwacht. Enkele voorbeelden van situaties, die het virus de kans geven om een stap verder te gaan, zijn als volgt:
- Wekenlange fysieke uitputting zonder herstel
- Een tekort aan essentiële nutriënten, zoals Zinc en B12
- Traumatische emotionele gebeurtenissen, waarbij stress hormonen vrijkomen
- Ook hormonale veranderingen, zoals puberteit, zwangerschap en menopauze
- Bevallingen spannen de kroon! De enorme hoeveelheid hormonen, vormt een krachtige bron voor het virus, waardoor je naderhand (langdurige) moeheid, pijn en/of depressie kunt ervaren.
Fase 2
In deze fase ontstaat Pfeiffer (Klierkoorts): zeer besmettelijk.
Het immuunsysteem gaat de strijd aan met het virus. De intensiteit hiervan verschilt per persoon en per Epstein-Bar stam (soms nauwelijks merkbaar). Tijdens deze fase bereidt het virus zich erop voor om te gaan nestelen in je organen; voornamelijk lever en milt, omdat daar metalen en andere giffen zijn, waar het virus van eet.
Streptokokken
Tijdens deze fase komt “streptokokken” er vaak bij, de beste vriend van EB. Deze bacterie verwart het immuunsysteem nog verder en creëert eigen symptomen, zoals keelontsteking, sinus infecties en problemen in de neus en/of mond.
Ook zijn blaasontstekingen niet ongewoon.
Als het virus eenmaal in de lever, milt en/of andere organen zit, dan nestelt het daar. De dokter ziet dan aan je bloedtest dat je pfeiffer hebt “gehad” en daar gaat het fout.
Je immuunsysteem stopt met vechten, maar Epstein-Bar is pas net begonnen.
Het kan tientallen jaren in je organen zitten, zonder dat je het weet (een agressieve vorm kan echter al problemen opleveren tijdens het innestelen).
Het virus verspreidt drie soorten gif:
- Giftig afval, bekend als spirocheten; deze kunnen een valse lyme diagnose opleveren.
- Dode lichamen van de virussen; in grotere hoeveelheden worden deze problematisch en kunnen ze moeheid veroorzaken
- De eerste twee kunnen samen neuro giffen veroorzaken; deze verstoren de zenuw functie en verstoren het immuunsysteem.
De laatste soort wordt op strategische momenten afgegeven in fase 3, maar gaat constant door in fase 4; het voortkomt dat het immuunsysteem inzet op het virus en aanvalt.
Door een agressieve vorm van Epstein-Bar in je organen:
- Raakt je lever overvol en spoelt deze gifstoffen niet meer weg op de juiste manier
- Kun je Hepatitis C ontwikkelen (Epstein-Bar is de voornaamste reden hiervoor)
- Leidt verslechterde leverfunctie tot een vermindering van maagzuur en een giftig darmkanaal:
- Als gevolg hiervan verteer je, je eten niet meer goed en gaat het rotten in je darmkanaal, waardoor je een opgeblazen gevoel krijgt en obstipatie.
- Het virus kan bepaald voedsel (no-foods) eten en transformeren in iets dat het lichaam niet herkent. Je kunt dan gevoeligheid voor dit voedsel ontwikkelen.
Het virus grijpt zijn kans door stress gerelateerde hormonen of hormonale onrust door bijvoorbeeld zwangerschap en menopause.
Als het virus op aanvallen staat, scheidt het een neuro gif uit, wat nog een zwaardere belasting legt op het systeem (deze is al belast door al die giffen). Dit gif triggered het immuunsysteem, dat geen idee heeft waar het vandaan komt. De reactie geeft symptomen, die dokters identificeren als “Lupus”; dit is dus een allergische reactie van het lichaam op neuro giffen.
Fase 3
Wanneer je immuunsysteem overhoop ligt, gebruikt Epstein-Bar de chaos en gaat deze over naar een ander groot orgaan of naar een andere grote klier, namelijk de schildklier (EB is verantwoordelijk voor 95% van de schildklierproblemen, 5% komt door radiatie)
Je lichaam valt de schildklier niet aan, dat doet Epstein-Bar. Je immuunsysteem kan hier niet bij. Soms probeert je immuunsysteem een calcium muur op te zetten rondom de schildklier om deze te beschermen; zo krijg je een knobbel op je schildklier. Helaas helpt dit niet tegen Epstein-Bar
- De meeste virus cellen ontwijken deze aanval
- of ze gaan in het calcium huisje wonen, waardoor het in een cyste verandert.
Als je niet voldoende calcium-rijk voedsel neemt, kan dit nog grotere problemen veroorzaken, want in dat geval wordt het calcium voor de muur uit je botten gehaald. Hierdoor ontstaat osteoporose.
Agressieve Epstein-Bar varianten kunnen zelfs kanker in de schildklier veroorzaken.
Epstein-Bar kiest niet voor niets voor je schildklier; het wil je hormoonsysteem verwarren en stressen;
De belasting op je bijnieren produceert meer adrenaline (daarom heeft vrijwel iedereen met schildklierproblemen ook bijnieruitputting), wat het lievelingsvoedsel is van EB en het kracht geeft om achter zijn ultieme doel aan te gaan, namelijk je zenuwsysteem.
Fase 4
Als Epstein-Bar je voldoende heeft uitgeput in fase 3 en je krijgt er bijvoorbeeld een flinke blessure op emotionele klap overheen, dan maakt het virus gebruik van je kwetsbaarheid en begint het verschillende symptomen te genereren, variërend van hartkloppingen tot algemene pijntjes tot zenuwpijn.
Aangezien dokters niks kunnen vinden, is op dit punt de “mysterieuze ziekte” geboren.
Wat er gebeurt, is dat je gewonde zenuwen een alarm hormoon triggeren om je lichaam te laten weten dat je zenuwen gerepareerd moeten worden. Epstein-Bar ontdekt dat hormoon en haast zich naar die beschadigde cellen. Het virus zoekt naar een ingang in de gewone zenuw en kan deze, als het lukt, jarenlang ontstoken houden. Daarom kan een, in beginsel, kleine blessure een groot probleem worden en continu pijn opleveren.
Hierdoor ontstaan problemen, variërend van spierpijn tot gewrichtspijn, rugpijn, tintelen en/of gevoelloosheid in handen en voeten, migraines, voortdurende moeheid, duizeligheid, spikkels op het oog, slapeloosheid, nachtzweten, en niet uitgerust wakker worden.
Bepaalde setjes van deze symptomen zijn ondergebracht in ziektebeelden als fibromyalgie, Chronisch vermoeidheidssyndroom, reumatoïde arthritis, Tinnitus en Vertigo/Meniere. Een hele grote fout van de medische wereld is het afschuiven van Epstein-Bar symptomen op de menopause.
